Vind ze maar eens. Een uke die 2,5 jaar lang elke training weer voor mij wil vallen, terwijl je hem niet eens altijd goed kunt ophouden. En een leraar met tijd en geduld die mij lange tijd wil begeleiden.

In 2017 begonnen we aan het traject. Ik wilde graag de 2^de dan judo halen. Omdat ik verder wilde komen in het judo, en ook omdat ik mijn Judoleraar A-diploma wilde halen. Ik geef immers al lang judoles en ik wilde ook hiervoor mijn papieren.

Oh ja, ik heb een lichamelijke beperking aan mijn rechterzijde. Dit betekent vooral extra veel trainen en daar waar nodig aanpassingen doen.

In mijn vriend Marco Brosens vond ik mijn ‘werpzak’ (uke), in Toine de Roy een fijne en goedlachse leraar. In Kuatsu Prinsenbeek vond ik de superleuke judoclub, met fijne mensen die mij met open armen ontvingen.

Na 2,5 jaar keihard werken (en veel lachen) stond ik afgelopen zaterdag klaar voor mijn aangepast examen voor 2^de dan.

De examencommissie wilde dat ik heel veel liet zien, twee kata’s en ook nog veel worpen en grondtechnieken in de vrije oefening. Gelukkig mocht ik tussen de onderdelen door rust nemen. Ik had het nodig, ook omdat het warm was in de zaal en dat maakte het extra zwaar. Ik heb een mooi examen gedaan, en goed kunnen laten zien wat ik kon. Marco was als uke goud waard, terwijl hij net zo zenuwachtig was als ik! Uiteindelijk was ik gewoon heel blij toen de voorzitter zei: “Emile, je bent geslaagd”.

Het was een mooie dag. Iedereen die hieraan heeft meegewerkt bedank ik bij deze! Hartelijke groet van Emile Heesters